سیفلیس در بارداری
«سیفلیس» در دوران بارداری، می تواند از طریق جریان خونی که از جفت عبور می‌کند یا هنگام زایمان، جنین را آلوده کند. تشخیص و درمان به موقع سیفلیس، برای مادر و جنین بسیار مفید است.
در صورت عدم درمان، احتمال بسیار بالایی برای آلودگی جنین وجود دارد، به خصوص در مراحل اولیه‌ی این بیماری که عفونی نیز می باشد.
نوزادان حدود ۵۰ درصد از خانم‌های باردارِ مبتلا به سیفلیس که درمان نشده‌اند، به این بیماری مبتلا می‌شوند. عدم درمان منجر به سقط جنین، تولد نوزاد مرده، عفونت نوزاد، زایمان زودرس، محدودیت رشد داخل رحمی و یا تولد نوزاد با مشکلات شدید عصبی می‌شود.
در برخی از نوزادان مبتلا به سیفلیس که مادران آن‌ها در دوران بارداری درمان نشده‌اند، اختلالاتی بروز می‌کند که قبل از تولد، توسط سونوگرافی قابل شناسایی می باشد. سیفلیس در بارداری
این اختلالات عبارتند از بزرگ بودن بیش از حد جفت، رنگ پریدگی جفت، تورم شدید شکم و بزرگ شدن کبد یا طحال.
نوزاد آلوده به این بیماری همچنین دارای سایر اختلالات هنگام تولد مانند جوش‌های پوستی و زخم‌هایی در اطراف دهان، ناحیه‌ی تناسلی و مقعد، ترشحات غیر طبیعی بینی، تورم غدد لنفاوی، پنومونی و کم‌خونی می باشد.
اکثر نوزادان در ابتدا فاقد علایم هستند، اما در صورت عدم درمان، برخی از علایم در ماه اول و یا دوم بعد از تولد ایجاد می‌شود.
نوزادان مبتلا به سیفلیس اگر در اوایل تولد علایمی نشان ندهند، و تحت درمان نیز قرار نگیرند، با مشکلات بیشتری در سال های بعد روبرو خواهند شد؛ مشکلاتی مانند تغییر شکل استخوان و دندان‌ها، از دست دادن بینایی و شنوایی و سایر اختلالات عصبی که به طور جدی بروز می‌کنند. سیفلیس در بارداری
به همین علت ضروری است خانم‌های باردار، آزمایش مربوط به این بیماری را انجام داده و در صورت ابتلا به این بیماری در دوران بارداری تحت درمان قرار گیرند.
چگونه می توان از ابتلا به سیفلیس جلوگیری کرد؟
برای جلوگیری از ابتلا به سیفلیس، شخص مورد نظر ابتدا باید از اینکه همسرش با فرد دیگری رابطه جنسی نداشته است، اطمینان داشته باشد.
همچنین جواب آزمایش همسر وی در مورد ابتلا به این بیماری باید منفی باشد. با اینکه استفاده از کاندوم از انتقال HIV و سایر بیماری های مقاربتی جلوگیری می‌کند، اما در صورت مشاهده زخم در آلت تناسلی همسر، کاندوم نمی تواند به خوبی نقش محافظتی ایفا کند. سیفلیس در بارداری
همچنین باید به این نکته توجه کرد که لمس کردن زخم‌های موجود در غشاهای مخاطی (مانند دهان و واژن) و پوست بریده یا خراشیده منجر به ابتلا به بیماری سیفلیس می شود.
از طرفی اگر فرد قبلا به سیفلیس مبتلا بوده است، این بدان معنا نیست که در برابر این بیماری مصونیت پیدا کرده و دوباره به آن مبتلا نخواهد شد. سیفلیس در بارداری
منبع: مام
